W czwartek 20 czerwca 2018 r. z inicjatywy Dyskusyjnego Klubu Książki działającego przy naszej bibliotece odbyło się spotkanie, które przybliżyło nam historię społeczności żydowskiej w Sandomierzu.  Prelekcję wygłosił znany Sandomierzanom regionalista i pasjonat dziejów Sandomierza, a zwłaszcza nekropolii sandomierskich Piotr Sławiński. To on jest współautorem książki „Cmentarze żydowskie w Sandomierzu”.

Na początku spotkania dzieliłyśmy się radością z okazji przyznania Oldze Tokarczuk prestiżowej Międzynarodowej Nagrody Bookera. Pamięcią sięgnęłyśmy do stycznia 2008 r., gdy pisarka gościła w Sandomierzu i opowiadała o swojej najnowszej książce „Bieguni” już wtedy nagrodzoną literacką Nagrodą Nike („Sandomierzanin” nr 2, 2008 r.) . Któż z nas by pomyślał, iż w przyszłości odniesie międzynarodowy rozgłos!

Na ostatnim kwietniowym spotkaniu DKK miałyśmy niezwykłą przyjemność rozmawiać o najnowszej książce Macieja Płazy „Robinson w Bolechowie”. Udowodnił nią, że zasłużenie został obsypany nagrodami za debiutanckiego „Skorunia”. Cóż za literatura!...

Za sprawą książki „Ta trzcina żyje” Pearl Buck (laureatki literackiego Nobla z 1938 r.) przeniosłyśmy się do Korei. Korei z przełomu XIX i XX wieku - w najgorętszym okresie dokonujących się przemian. Rozdartej między przeszłością i tradycją a nowoczesnością. Otoczonej przez wrogów i poszukującej nowych sojuszników. Podzielonej wewnętrznie: północ-południe, cywile-wojskowi, biedni-bogaci. By przeciwstawić się Japonii szuka wsparcia u nowej rodzącej się potęgi - Stanów Zjednoczonych. Ale czy otrzymają oczekiwaną pomoc?

Choć początek astronomicznej wiosny przywitał nas śniegiem, to niesprzyjająca aura nie odstraszyła nas od wcześniej zaplanowanego wyjazdu do Jędrzejowa na spotkanie autorskie z Jackiem Dehnelem zorganizowane w ramach projektu Dyskusyjne Kluby Książki Instytutu Książki.

Przejmująca opowieść siedemdziesięciolatki wracającej wspomnieniami do przełomowego momentu w życiu, który odmienił je na zawsze - to tło książki Ottessy Moshfegh „Byłam Eileen”. Mroczne, brutalnie szczere i bez kamuflażu wyznanie o dorastaniu w domu naznaczonym pijaństwem ojca i ciężką chorobą matki. Brakiem miłości i obojętnością ze strony rodziców. Eillen deprecjonowana przez skupionych wyłącznie na sobie rodzicach nie weszła w dorosłe życie z przekonaniem o własnej wartości. Młoda, nadwrażliwa i niedbająca o swój wygląd przywdziewała „zbroję-maskę” pod którą buzowały emocje. Z beznadziei codzienności, niemocy i poddania się uciekała w świat fantazji i książek.