DKK z 30 lipca 2019

Każda społeczność ma tych o których mówi: „oni”, „tamci”, „inni”. Są wszędzie, również w Japonii. O czym przekonałyśmy się czytając powieść Kazuki Sakuraby „Czerwone dziewczyny. Legenda rodu Akakuchibów”. Sa nimi „ludzie z gór”, zwani też japońskimi Cyganami, koczownicze, prymitywne plemiona, o których nie wiadomo w jaki sposób doszło do ich zniknięcia w latach 70 XX w.

 

[ >> M. Zarańska - recenzja książki  „Czerwone dziewczyny” << ]


To oni porzucili trzyletnią Manyo w Benimidori, malutkiej osadzie u podnóża gór. Dziewczynka obdarzona niezwykłym darem jasnowidzenia wkrótce wzbudziła powszechne zainteresowanie. Sama mówiła o sobie „wieszczka” i „dziwoląg”, często nie rozumiejąc sensu przeżywanych wizji. A były przerażające, naznaczone śmiercią… Analfabetka, nie potrafiąca pisać i czytać, która wkrótce dowie się, że ziemia jest okrągła, co zburzy cały dotychczasowy jej ogląd świata: „Czy Japonia kiedykolwiek zdoła coś osiągnąć?” Dla niej świat jest pionowy, zhierarchizowany, niczym schody, po których pniemy się coraz wyżej. Tak jak wioska, u podnóża której mieszkali najubożsi (w tym i ona) „czarni w dole” , a u szczytu ród potentatów stalowych - Akakuchibów „czerwony u góry”.

Wkrótce będzie jedną z nich. Autorka opisując niezwykłe historie członków wielopokoleniowej rodziny oddaje atmosferę powojennej historii Japonii, dokonujących się zmian i burzenia tradycyjnych wartości. Z czym wielu nie może sobie poradzić. Z etosem pracy, poczuciem obowiązku i odpowiedzialności. O losie pokolenia, które musi zmierzyć się z wielkością poprzedników. Pokolenia nie aspirującego do wielkich czynów i bohaterstwa. Chcących żyć tu i teraz. Zwyczajnie i bez ambicji. Nie zainteresowanych realnym światem, a własną stworzoną przez siebie fikcyjną rzeczywistością. „Epoka legend” odchodzi w cień…

Nasze następne spotkanie odbędzie się 27 sierpnia 2019, a rozmawiać będziemy o książkach: Joanny Bator „Japoński wachlarz” i Mai Lunde „Historia pszczół”.

M. Ch.